Mijn uitvaart...

door Francy Derix op 08-02-2021

Mijn uitvaart…

…dat moet iets bijzonders zijn. Bijzonder als in ‘mooi en intiem’ en niet als in ‘nog nooit vertoond’. Fijn om erbij te zijn. Zoals je een feest zou vormgeven maar dan zonder de slingers. Als er maar chocolade is. Ik zal niemand verplichten vrolijk te zijn. Maar het mag wel. Er mag gelachen worden.

Om te beginnen wil ik thuis opgebaard worden. Misschien even wennen thuis dat ik zo stil lig, maar de nabijheid is fijn en zo kan iedereen wennen aan mijn dood. Ik wil iets aan waar ik me elegant in voelde (dat is enigszins afhankelijk van mijn dan bereikte leeftijd). En dan thuis veel muziek draaien. Wat ik mooi vond (dat is inclusief heel hard meezingen), maar ook wat een ander fijn vindt om te voelen. Graag wil ik in een mooie wade gewikkeld worden, zacht en aaibaar. Met een schaaltje chocolaatjes naast de baar voor de gasten.

“Misschien even wennen dat ik zo stil lig.”

Een mooie rouwkaart met een briefje erbij. Een briefje waar iedereen een eigen herinnering op schrijft. Zodat mijn lieve familie nog allerlei mooie herinneringen of beelden van mij erbij krijgt.

En de dag van afscheid? Het mooiste lijkt me thuis te vertrekken met de uitvaartbus. Samen uit, samen thuis. Er moet chocolade zijn. Veel chocolade. Doe maar vooraf bij de ontvangst. Past niet zo bij een borrel. Geen honderden foto’s op het scherm, maar een paar hele mooie. Spreken staat iedereen vrij, als het maar aardig is. Je mag me best aanspreken op mijn lastige kanten, het beeld moet compleet zijn, als het dan maar op grappige wijze gebeurt. Tranen hoeven niet alleen van verdriet te komen.

“Tranen hoeven niet alleen van verdriet te komen.”

Aan het eind lopen we met z’n allen naar mijn graf op de natuurbegraafplaats. In een mooie stoet een wandeling in de natuur naar een plaats die iedereen kan maar niemand moet bezoeken. Mijn gezin mag me laten dalen en toedekken met aarde, dat vind ik zo mooi. Intens. Een afscheid moet je voelen. Het moet je raken. Dan kun je langzaam verder.

Natuurlijk gaan we daarna nog samen iets drinken. Of we? Jullie. Ik ben er niet meer bij natuurlijk. Met hapjes. En champagne. Of Prosecco of als het maar bubbels heeft. Het samenzijn mag duren en steeds leuker worden. Want dat verbindt na zo’n verdrietig moment. Het tekent ook dat het leven doorgaat. Niet voor iedereen even makkelijk, maar wel belangrijk.

Had ik eigenlijk al gezegd dat er chocolade moet zijn?

Ook je wensen vastleggen? Vraag om ons gratis wensenboekje of een kosteloos vrijblijvend gesprek.

Of kijk op onze website voor inspiratie.

Terug naar het overzicht van alle blogs

We zijn heel tevreden over de begeleiding van Harriet. Vooraf duidelijk met elkaar besproken hoe we e.e.a. wilden doen en goede tips gekregen waardoor we kunnen terugkijken op een fijne en goed georganiseerde uitvaart.